YOL

Kalkın, dedi adam,
Yol var gidilecek.
Niceleri somurttu silkinirken,
Daha kaç günbatimi var görülecek?
Saymayı bırakın, dedi adam;
Ben bırakalı çok oldu...

Yol var gidilecek,
Gidildi katlarca fazlası.
Ağlanan çok,
Ama yok hiçbirşeye faydası.

Yol var gidilecek,
Ve çare yok gitmekten başka.
Geriye dönüp bakınca yol kısalmıyor;
Sadece günler uzuyor,
Akşam gelmek bilmiyor.


Yol var gidilecek,
Sonu var mı bilinmez.
Korkulan odur ki
Onca yoldan sonra
Tepetaklak, gerisin geri dönülecek...

Yol var gidilecek...
E Biliyoruz, ne olacak!..
Bıkıyoruz ya saymaktan,
Yine yürümeye devam...

KAYBOLMAK

Sahi, neredeyim ben... Neredeyim bende, neredeyim bu ulkede, neredeyim kodumunun gezegeninde.... En onemli soru; belki de yanlis sorulmamali, sende hala olma ihtimalim var mi?..

Gavurca yanit yakiyo daha az; "of course, not!..".

Herhangi bir dilden sikilmak bu olsa gerek; karsimda olsan ve su an ne hissettigimi gozlerimden, kaslarimdan,cussemden algilasan mutlu olurdum sanirim... Neyse iste...

Son donemin en ilginc olayi bu gavurlarin da beni eglenceli adam, hep gulen adam olarak gormesi... Ben sunu anlamiyorum; devamli depresif bir kisilik nasil olur da insanlar tarafindan, mutlu, neseli, eglenceli olarak gorulur; hep samimi biri oldugumu dusunmusumdur ama bu durum bu dusunceyle ciddi bir zitlik olusturmakta, ben neyim kardesim yavv, anlayamiyorum...


Yakilasi hafizama gelince... Aynen calisiyo, ve beni her an siniyo... 6 ayliktan 23 yasima nice sacma sapan ayrintiyla benimle her an kapisma halinde zihnim, bakalim ne olacak halim ahvalim...

Adi ustunde: sinirdayim iste...