UZAK

uzaklarda bir yagmur var
alabildigine yagiyor,
buraya dusense
kupkuru soguklugu sadece
ve ruyasi islakliginin


uzaklarda acan bir gunes
buradan goturuyor isigini
sicakligini cekiyor kalbimden,
bedenimden

uzaklarda bir ay dogdu bu gece,
bana goz kirpmaya tenezzul etmedi
benden caldigi onca seyi
bana geri vermedi

uzaklarda akan bir irmak,
debisindeki oynakligi gozyaslarima bagladi
ve beni kaygisizlikla sucladi...
ne diyebilirdim ki,
agladigim her ani ondan bile saklamaliydim...
borclu oldugum sonsuzluktan gozyaslarimi kacirmak...

yorgunum... kesinlikle...

Yorgunluk

Gunler cok hizli geciyor bu ara; yapacak cok is var; hicbirine adam gibi konsantre olamiyorum ama dogrusunu soylemek gerekirse. Lisansin basindaki gereksiz zaman harcayan adama dondum, kafami fazla dagitiyor, cok fazla seye saplaniyorum. Gerci gereksiz ayrintilara onem verme hastaligim yeni birsey degil ama bazi donemler biraz daha gucleniyor simdi oldugu gibi. Uzun bir suredir ilk kez bu kadar bosum, bu geceye ozgu bir durum gerci. Yarin yine deli gibi calismaya devam etmek zorundayim. Hayat bu, yapacak birsey yok; bir yolu sectiginde ne gerekiyorsa yapmak zorundasin. Geri donmek bana gore degil; yola devam... Sanirim beni ben yapan en onemli ozelligim de bu, kafam birseyi taktim mi yapmadan rahat yok bana; icimdeki seytan, amaaaan bosver, dese de duramiyorum. Aklimdan bir an cikmiyor hedefim; yeter ki o sebebi sahipleneyim...

Oyle iste...