Gunler cok hizli geciyor bu ara; yapacak cok is var; hicbirine adam gibi konsantre olamiyorum ama dogrusunu soylemek gerekirse. Lisansin basindaki gereksiz zaman harcayan adama dondum, kafami fazla dagitiyor, cok fazla seye saplaniyorum. Gerci gereksiz ayrintilara onem verme hastaligim yeni birsey degil ama bazi donemler biraz daha gucleniyor simdi oldugu gibi. Uzun bir suredir ilk kez bu kadar bosum, bu geceye ozgu bir durum gerci. Yarin yine deli gibi calismaya devam etmek zorundayim. Hayat bu, yapacak birsey yok; bir yolu sectiginde ne gerekiyorsa yapmak zorundasin. Geri donmek bana gore degil; yola devam... Sanirim beni ben yapan en onemli ozelligim de bu, kafam birseyi taktim mi yapmadan rahat yok bana; icimdeki seytan, amaaaan bosver, dese de duramiyorum. Aklimdan bir an cikmiyor hedefim; yeter ki o sebebi sahipleneyim...
Oyle iste...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder