İşte son gece, yarılandı bile... Özlenecek çok şey var ama anlattığımda başkasına bir şey ifade edecek durumda değiller... Bana özeller asıl, bir miktar başkalarıyla paylaşılsalar da. Zaten hayatta ne vardır ki gerçekten paylaşılabilmiş; hepimiz kendi bencilliğimizde yaşamakta, kendi yalnızlığımızda ölmekteyiz...
Elveda ülkem, elveda ailem, baş baş arkadaşlar; ölüme gitmiyorum, komik geliyor o yüzden bu cümleler. Ama şu bir gerçek, dünya değiştiriyorum resmen...
Hoşçakal güzel sen, bende bir parçası kalan... Limitli yalnızlığın dibinde bir çığlık olarak kalacak gölgen, yükselen güneşle kısalan ama yok olamayan... Sanırım gölgeni bahşeden güneşin alçalmasına izin vermeyeceksin tekrar, eminim aslında buna... Sağlık olsun... Kararmasın da gece, bırakmasın da yerini zifiri karanlığa;dolunaysız gecelerle dolu absürt bir zamana...
Hayat uzaklaşan anılarla dolu zamana kapılan, kapılmamak gerek değil mi?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder