Yeter...

Aylarca dinledim seni, aylarca... Anlamaya calissam da anlayamayacagimi bildim basindan, kabullendim... Seni kabullendim, alistim sana, sevdim zamanla... Ama sen benim emegimin milyonda birini sarfetmeyip bi de benimkini hakir goreceksen yeter artik, yeter!.. Sen kimsin yaa, tamam zekana hayranim, bana vaktinde gosterdigin kisilige hayranim da... O kisilik benden sonsuza dek uzakken, ustune bi de boylesi sacma davranislarla muhattap oluyorken, nereye kadar... Benden fazla da kimse dayanmaz boylesi davranislara ya neyse... Ama yeter... Bana bunlarla geleceksen hic gelme, ben tukendim... Beni hor kullaniyorsun demistim zamaninda, sen devam ettin... Iste kirildi sonunda bu oyuncak ve kimse yok tamir edecek... Su an cok uzulmem gerekiyordu, aglamam isyan etmem falan... Iste tukendigimin resmi bu, hicbiri yok... Hicbiri... Seni seviyorum, sevecegim ama bu kadarina da tahammul etmeyecegim... Hayatinda yer almis, almakta olan baska nefes alan canlilarla karsilastirip durdugun surece de olmayacagim orada... Arkadas, sevgili, dusman, kardes, ne karin agrisiysa; bana genellemelerle gelindigi surece ben gerilmekteyim... Bana dolambacli yollarla, imali cumlelerle gelindigi surece ben gerilmekteyim... Alttan almakmis; sen kendi keciligine bak, sen farkli olsan zaten boyle sakiz olmaz en ufak bir muhabbet; bunu kabul etsen yeterdi bana ama yok, sen supersin... Bir de bana ilkokul cocugu taktikleriyle gelmen yok mu uste cikmak icin... Ayni ligde oynadigimizi unutup da bana bunlari yedirmeye kalkman... Bak ben seni yine kucuk gormuyorum, ayni ligdeyiz diyorum; sana sorsak ben amator kumedeyim sen super ligde... Bana saygi duymayan biriyle konusmanin da alemi yok, saygi yoksa sevgi nedir ki... Nedir baska herhangi bir isim, fiil, zamir, sifat, zarf, edat, vesaire... Iki kisi arasinda saygi yoksa degmez iletismeye... Bana saygi duyarsan birgun gorusmek uzere...