Sadece yasiyorum; nefes aliyorum... Birseyler garip, birseyler yanlis; hissediyorum... Ama caresizlik de geliyo yaninda, birsey gelmiyor elden dere denize karisirken... Yorgunluk, durgunluk, huzun sadece icime akan; super bi hayatim var sanar disaridan bakan; ama ben oyle hissetmiyorum... Cok boktan... En azindan sunu paylasiyoruz onunla, bunu okumuyor belki ama o da hissediyor, biliyorum: Hem zeki hem deli olmak hayati bir acaip, cogu zaman cekilmez kilan... Susturulamayan dusunceler art arda yan yana gelen, celiskiler yutmaya calisirken beni, onume bakmak, baksam da gormek o kadar karisik ki... O kadar bulanik ki goruntu... Nereye aktigimi bilmiyorum, zamanin ne yaptigini bilmiyorum bana... Akiyorum... Bedenim karisirken dunyaya ben daha da kabuguma cekiliyorum maskemi parlatarak... Herkese gulumse, geyik yap, espri kus futursuzca... Ve gerisini birak karanliga... Yalnizim, biliyorum... Ve bu degismeyecek birileri kendini soksa da hayatima omrum boyunca... Ve bu anda giriyor devreye beynimde akan kareler, konusmalar dugumlerle boynumda...