mutluluk... ne gereksiz, ne anlamsiz, ne salak bi kelime... gunler akip gidiyor sadece, ben ustume baskalarinin yuklediklerini yasarken... kirk yilin basi kendim istemistim bisey... kendi isteklerinle yasamak zor be anam, o kadar kayganki zaman... o kadar ayrik ki hersey, o kadar daginik... o kadar...
bana dayatilanlari kabul etmekten nefret ediyorum ama ek dert, ek sikinti, mide bulantisi olmak da yakiyor...
zaman herseyi siliyor... yalan... gece uyuyamayana sormali asil, ne oluyor...
icimden sonsuza kadar sayicam... bakalim ne olacak bitince...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder