Beklemek

Beklemek...
Yaptigim sey bir suredir.
Sorun su ki
Bilmiyorum:
Bekliyorum ama neyi?..
Birsey mi bu bekledigim,
Hersey mi,
Yoksa hicbirsey mi;
Bosa mi?..
Bilmiyorum...
Dusunemiyorum...
Hissediyorum
bazi ipuclari en kotusunden
Ama bekliyorum...

Beklemek...
Hayat bu degil mi?
Herkes son nefesini vermeyi bekliyor;
O ana hazirlaniyor.
Yedigimiz her halt,
Aldigimiz kararlar,
Sirlar kendimizden gizli,
Yalanlar,
Acilar,
Mutluluklar eser eser;
Hepsi o gun icin degil mi?..

Bekletmek...
Aliskanlik edindi biri
Beni bogan olasiliklara...
Olasiliklara bolunmekten
Nefes alacak halim, zamanim kalmadi...
Bolunduklerim beni batirmaya calissa da
E, olmedim daha
Olmem de bu sebepten...
Ama eksiliyorum;
Yok oluyor biseyler
Kalan insan tarafimdan...
Robotlarla ugrasan bir robota
Evriliyorum;
Yavaas;
Hizlii.

I no need no one's pity; you're the ones who actually need some; you who forgot to work up your minds with the damn flow of daily life, you who forgot to look into yourselves and question the norms you believe in every night... The norms some idiot invented at some point so that you can interfere others' lives with some fucking rights in your hands...

So, go fuck yourselves; leave me alone; I can cure my pain with time without anyone... There would be no pain with a unique one, though... Anyways... That I vomit my pain into poems doesn't mean I'm dead; not, yet... I'm breathing; isn't it enough?...

Yagmur

Tum gece yagdi yagmur,
Durmadi.
Camdan uzattim basimi,
Hemen oksadi.
Birseyler anlatir gibiydi;
Bende yaganlardan duyamadim sesini.
Oksamasi yetti;
Icimdeki ozlemlere dokundu birer birer.

Dokunmasi yetti...

Uzaklarda biri,
Bir basina uyurken
Beni dusunmeden,
Ben, yagmura fisildadim:
Ben gidemiyorum, sen uc git
Dokun ona, oksa,
Hisset tenini,
Cek icine kokusunu;
Sonra gel, anlat bana.
Nasil oldugunu
Hic goremiycem kendim,
Bari bir kez dinleyeyim...

Duydu mu bilmem;
Yagmur durdu bir anda.

Belki de simdi yoldadir, di mi?..

Yorgunluk coktu mu ustune,
Geldi mi icine usume;
Bil ki biseyler yanlis,
Birseyler kotu...

Yanaklarini yakiyorsa, hep ayni seyi
Bir an dusunmesi bile;
Birseyler eksik,
Birseyler yitik...

Dudaklarindaki kasilma
anlamsizlasmissa;
Birseyler sakat,
Birseyler sacma...

Iyi, tamam da
Ya bunu hergun yasamaya basladiysan?
Degisen de bisey yoksa;
Kaslarini catip uzaklara bakmaktan
Kurtulamiyorsan;
Nasil bakacaksin onune?

Hele bir de istemiyorken...

Ama sen olmak da bu iste;
Aldin mi bir karar uygulayacaksin,
Sonuclarini bekleyecek,
Onlara katlanacaksin...
Hep yaptin, yine yapacaksin...
Kararsiz kalmaktansa, belirsizliktense
Hersey yegdir; yalnizlik, aci, ozlem...

Sonunda verdim istedigini ellerine, hayirli olsun... Canim yansa da saglik olsun... Sana en buyuk kotulugu yaptigimi biliyorum uzun vadede ama sen istedin yine bir yanlis yapmayi hayatinda... Artik tek denebilecek, ne olacaksa olsun... Burda senin icin birseyler var atan ama sen hak edecek birsey yapmadin, yapsan keske ama yapmayacaksin...Guzellikler senin olsun... Ugurlar olsun...

Kafamin icinde, ayrilik hediyesi artik sussun...


----------------------------------------------------------------------------------

Bunu yazali olmustu aslinda ama gunisiginda aglama zamani simdi geldi sanirim,
Nazim ustaya selam olsun:



Bir devdi o,
Gozleri mavi degildi ama Nazim tadinda
Sevdi bir kadini hayalleri olmayan,
Ya da oldugunu unutan...

Ve bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri,
O eller;
Nazim'a calardi.
O eller, nice hayaller yaratmak isterdi
O eller, nice cicekleri,
Nicesini sunmak,
Nice sarilmak,
Dokunmak...

Devdi sonucta,
Elveda denilesi...
Hayaller yok edilesi,
Elinde bir kadinin
Hayalleri olmayan...

Belki gozleridir problem bu devin;
Hicbirsey anlayamiyor,
Neden zaman yeniden yaratilamaz
Neden dev givi hayallere
Neden dev gibi sevgilere
Mekan olamaz
Mezar olamaz
Beyni bu kadinin
Hayalleri olmayan,
Ya da oldugunu unutan...

Yine yalnizlik,
Yine yokluk,
Yine bosluk...

Yine cok aglanacak...

Kalpler atacak,
Nefesler harcanacak
Amacsiz, sebepsiz...

Yine yol alinacak...

Yine donup bakacaksin arkana,
Gozlerin sulanacak.
Bir hickirik belki;
Sonra durulacak hersey...

Icin aglarken, sana
susmak kalacak;
Icin aglarken, sana
Tutmak kalacak kendini...

Bu salak oyuna devam;
Sansin yaver gidip
Durmadigi surece kalbin...

Bazen hala inaniveriyorum ruyalarima... Bi anda, deniiiz delii: yazacakmissin gibi geliyor MSN'de... ya da cebime mesaj gelecekmis gibi, cok ustume geliyolar srl: ,diye... Bunlari birak hicbirsey gelmiyo, bilmiyorum bile benden biseyler ulasiyo mu...

Doktor, ilacin var mi buna?.. Bana klasik martavallar anlatma, etiketlerle yaklasma... Gercekten ilacin var mi buna?! Alti ay onceki halime donmeye raziyim artik, delirmek uzereydim kabul ama iyiydim bundan, en azindan calinmis umutlarim yoktu, sadece umutsuzdum olumune...

Cok sey mi istiyorum?. Nerde oldugunu bilsem, uyuyor musun mesela ya da benim gibi kivraniyor musun yataginda... Ya da ne bileyim belki de cooook mutlusundur unutmussundur herseyi (gercek olmasi icin neler vermzdim ya)...

Nerdesin?.. Nerdesin?..

Sadece ozledim, cok ozledim...

Komik olan ne biliyor musun? Sensiz yasarim, bu bir problem degil... Bensiz yasiyorsun, bu da degil problem... Paylasirkenkinden daha mi iyisin?.. Daha mi mutlusun?.. Daha mi huzurlu icin?.. Hakkaten ben miydim kafayi yemene sebep olacak olan?..

Yoksa sadece yedigin bokun icinde bogulmakta misin?..

Nerdesin?.. Nerdesin?..

Beni sormazsin ya soyliyim; kayboldum ben...

Sadece ozledim...



Bana masallar anlatmayin; bana bu yasandi yasanacak, sen sadece bir baskasisin ayni sekilde yanan, demeyin... Ben bi baskasi olmadim hayatimda, olmiycam da... Bir baskasi olsam olmazdim zaten bulundugum sartlarda...

Sadece cevaplar gerek bana; yalanlar, kadinca oyunlar en aptalindan degil...

Yoruldum cok; sevgim yorulmadi ama... Sadece umut eden ufaklik olmekte olan...

Hicbirseyi sevmiyorum artik doktor.
Gunler, geceler, ay, gunes;
Hepsi yalan,
Hepsi bos...

Uykuyu da sevmiyorum artik,
Cunku uyanmak zorundayim.
Uyanmanin nesini seveyim,
Bir gun daha gececekken bir basima?!

Nefes almayi da sevmiyorum,
Vermek gerekiyor.
Vermenin de nesi zevkli ki
Gecen yalniz zamana sayaclik ediyorken;
Gunler, haftalar,
Bir ay gecmisken;
Daha niceleri gececek gibi dururken?..

Kandirdim doktor seni.
Sevdigim bisey var
Ama yasak soylemem;
Yasak!
Korkunc bisey cunku bu yaptigim;
Kacilasi, sakinilasi, unutulasi,
Dusunulmeyesi...

Ocuyum ben doktor.
Kabuslarina girerdim cocuklarin,
Bu ara ozel bir hedef sectim...

Sakaklarimdan girdi once,
Yanaklarima indi
Bir yandan tirmanirken
Daha yukarilara...
Sonra sular akti,
Cok akti hem de...

Sonra sular buharlasarak
Girdi cigerlerime
Cigerlerim de yandi,
Nefesim yakti.

Sonra titreme geldi,
Yanan yanaklarimdan gogsume inen.
Yol boyu atesleri asip geri dondu
Tekrar tekrar...

Ve bunlarin hepsi
Sadece tek bir dusunceyle basladi;
Paylasmaman benle eskisi gibi...

Bu rituel yasandi, yasaniyor,
Yasanacak gibi daha da...

Kaldirimlar islatilanlar kulubune hosgeldin guzellik;
Acimasizlik, duyarsizlik ama sevilesi gerceklik.
Tapilasi beyin, yurek...

Ozlenense dusunuldugunu hissetmek...

Son donemde kendimi mutlu hissettigim nadir anlar gozlerindeki tek gercek mutlulugu gormem mini minnacik cocuklarin... Onlara imreniyorum, onlara hayranim... O paytak paytak yuruyusleri, hayata karsi hevesleri, acliklari resmen herseyi unutmami sagliyor ufak bir sureligine... Bir an ben de onlarla mutlu oluyorum, attiklari o dengesiz adimlar etrafa sactiklari gulucukler, atlattiklari dusme tehlikeleri on an tek derdim oluyor...

Sonra aklima benim de bir zamanlar oyle oldugum geliyor; bir zamanlar sari sacli mavi gozlu ufacik bir yaratik oldugum etrafa nese sacan... Kendimi kopek yavrusu gibi hissediyorum bir acidan, baska bir acidansa caresiz... Annaneee, bittiiii, diye bagirmayi ozluyorum; dayimin beni fenerbahce bokuna aglatmasini ya da... Sandiklari ustuste sapikca gecirip araba yapip yarismayi... Eriklerin dislerimi kamastirmasini ben agac tepesindeyken... Sulamada yalinayak butun gun kosturup, camurdan turlu seyler yapip, gecesinde atesler icinde kivranmayi... Anneme sabahlari kalkmamak icin turlu numaralar yapmayi... Zipkini, Kont'u, Yumak'i... Melih'le yok yere yaptigimiz onca kavgayi, sonrasinda barismalarimizi... Bisikletime atlayip, dusuncesizce pedala basmayi...

Annemi kaybetmekten nasil korktugumu hatirliyorum... Hic unutmam, tarlada ilacli erik yemisti sanirim, zehirlenmisti, bir gece boyu kivranisinin beni nasil sarstigini...

Hic unutmam Kadir dayimi, Uyke teyzem agit yakarken carsafi actiginda karsilasmistim hayatimdaki ilk olu bedenle... Nazife yenge haliyle... Bagiris cagirislari ve tabi beni bi guzel kandirmasi... Odev vermisti Kadriye ogretmen; Subasi ismi nerden geldi bulmamiz gerekiyor: Annaneme sordum tik yok, bir anda aldi eline sazi "Kobak Nazfe"; vay efendim birgun koyun gobegine gelmis bir adam elinde muslukla, meydana takip bunu, demis, buranin adi Subasi olsun... Oyle hazirdim ki herseye inanmaya, olumune savunmustum ders boyu koyun adinin buradan geldigini...

O kadar hazirdim ki herseye inanmaya...

Cok seyi ozluyorum, yakiiiin uzaaaaak, bugun uzaklara gidesim geldi yakinlarin acisina...

Yorgundu cok...
Agirdi aldigi her nefes,
Tasimak gerekti bir sure vermeden...
Tasimak...
Kendini mi tasiyordu, dusuncelerinde gezdirdigini mi...
Yasamak...
Kime, niye...
Aglamak...
Rahatlatici aslinda...
Uyanmak...
Uyuyor olmayi dileyerek...
Ne de olsa yatakta gecen her saniyeyle
Baska bir hayal saldirirdi,
Kandiran...
Mutluluk uykudaydi aslinda,
Hic uyanmamaliydi...

Simdi aci,
Belki tatli baldan ama yakiyor hala;
Simdi saat gec ama cok degil belki...
Simdi zaman dondurulemez geri,
Ama guzelce de evrilebilmeli...
Simdi ben,
Yaniyorum sadece...
Biseyler kayip giderken elimden,
Durup beklemem, biliyorum.
Ama sen sunu anlamiyosun,
Ben oluyorum...